W polubieniu siebie ważne jest to, aby przestać traktować siebie jak problem, jak coś zepsutego, głupiego czy ułomnego co wymaga całkowitej zmiany na coś innego.

A z takimi intencjami niestety wiele osób zabiera się nad pracę nad sobą i w pewnym momencie staje się to poważnym problemem, który hamuje miłość, akceptacje i sympatię do siebie samego.

Macie te swoje problemy, wady i ograniczenia. Nie radzicie sobie z czymś, coś tam w życiu nie działa jak trzeba.

No i co w związku z tym?

Praktycznie każdy jeden człowiek na ziemi tak ma. Jedni bardziej, inni mniej, ale każdy ma swój bagaż. Rozumiem jeszcze uzasadnienie dla swojego żalu gdybyście byli jedni na milion, no ale jest dokładnie na odwrót – jeden na milion to się trafi taki co naprawdę ma wszystko poukładane i nie ma żadnych problemów ze sobą :)

Łatwo się oczywiście porównywać, że „ja mam gorzej niż inni” albo „ja jestem bardziej porąbany od innych”, ale to jest tylko iluzja – nie siedzicie w cudzych głowach i nie przeżywacie cudzych emocji. Nie wiecie jakie piekło emocjonalne i psychiczne inni skrywają przed Wami i resztą świata. A każdy jeden człowiek przeżywa więcej niż to co pokazuje na zewnątrz. W końcu nikt o zdrowych zmysłach nie wywali przed całym światem całego swojego popieprzenia i wszystkich mroków swojej duszy.

Każdy ma swoje intymne przestrzenie, które zachowuje dla siebie. Stąd subiektywne odczucie, że inni są bardziej poukładani od nas (nie licząc tych, którym już ewidentnie odwala), bo jesteśmy świadomi własnego popieprzenia, ale nie widzimy cudzego (przynajmniej nie w całości).

Kiedy spojrzymy na to wszystko z tej szerszej perspektywy to łatwiej jest być dla siebie wyrozumiałym.

Ta wyrozumiałość jest bardzo ważna, ponieważ wszyscy potrzebujemy zrozumienia, akceptacji, uznania takimi jakimi jesteśmy. Warunkując jakimiś tam wymagania wobec siebie zadowolenie czy akceptacje siebie, robimy sobie krzywdę.

Przyjmijcie to, co jest. Takie, jakie jest. Razem z tymi ułomnościami, niedoskonałościami i problemami. Możecie to zrobić, bo macie pełne prawo do tego. Tak, w tym świecie pełnym popieprzonych i niepoukładanych ludzi też macie prawo być popieprzeni i niepoukładani. Niezależnie od tego jak negatywnie byście to nazywali i oceniali, macie do tego pełne prawo.

A im bardziej zatopicie się w akceptacji, uznaniu i zadowoleniu z siebie, tym bardziej zejdą z was napięcia, które nie pozwalały poczuć tego, że tam, we waszym wnętrzu jest jeszcze coś więcej. Coś cudownego, pięknego, poruszającego serce. Wtedy zacznie robić się przestrzeń na to, aby zobaczyć, że jesteście czymś więcej niż negatywami na których nakręciliście całą swoją uwagę.

Ludzie na ogół się boją, że jak zaakceptują swoje wady to staną się wobec nich bierni i już zawsze będą je mieć. To jest pułapka i błędne założenie. Właśnie akceptacja jest najszybszą drogą do uwolnienia i uzdrowienia.

Budując miłość, lubienie siebie, akceptacje, zadowolenie, docenienie, itp uczucia wokół siebie i w sobie – przekierowuje się wasza uwaga z negatywizmu, na to co boskie i dobre w was. Przestajecie zasilać negatywy swoją uwagą i energią, przez one słabną, a za to wzmacniają się pozytywy. W efekcie zachodzą wspaniałe transformacje i odwrócenie negatywnych trendów na pozytywne.

Ważne jest tylko to, aby robić to świadomie i bez przymusów, bez tłumienia negatywnych emocji, bez zmuszania się do pozytywów. I do tego jest potrzebne właśnie przyjęcie, zaakceptowanie i uznanie tej „złej” strony waszej duszy. Dopóki będziecie odpychać, odrzucać i walczyć z negatywami w sobie, dopóty nie przyjmiecie realnie tego co dobre i pozytywne.

Komentarze są zamknięte.