Opis
Przebaczyć czyli odpuścić winy, zapomnieć o cudzej winie. Jest to niezwykle ważna i piękna cecha na drodze każdego duchowego adepta, szczególnie pod kątem pracy nad relacjami z innymi ludźmi :)
Prawdziwe przebaczenie jest naturalnym następstwem świadomości gier intencji i karmy pomiędzy żywymi istotami. Będąc świadomymi tego, że spotyka nas ze strony innych tylko to, na co sami przyzwalamy swoimi intencjami, zauważamy że społeczne postrzeganie konceptu winy jest mocno zakrzywione i nieadekwatne do tego, co realnie się odgrywa.
Tam gdzie jest świadomość, tam nie ma obwiniania, a tam gdzie nie ma obwiniania, samoistnie przejawia się przebaczenie czyli odpuszczenie, wolność od winy i kary.
Będąc w stanie permanentnego przebaczenia, nie pojawia się w nas nawet na chwilę potrzeba obwiniania, osądzania czy wyciągania konsekwencji. Mamy świadomość, że każdego spotyka dokładnie to, na co sam jest otwarty, do czego sam się dostraja, a my i tak nie mamy wpływu na wolną wolę drugiego człowieka. Nie ma więc potrzeby wpływania na konsekwencje cudzych czynów, ponieważ każdy samoistnie doświadcza skutków własnych intencji, a my i tak nie odczuwamy takiej potrzeby, aby w tą sferę ingerować, mając świadomość że wszystko jest właściwe.
Czy to oznacza, że mamy w ogóle nie osądzać i karać np. przestępców?
Nie, dopóki posiadamy ego i żyjemy w świecie innych ego, pewne systemy osądzania i wyciągania konsekwencji są potrzebne dla społeczeństwa, aby mogło sobie radzić z patologicznymi jednostkami. Jest to sztuczny substytut dla Boskich rozwiązań, ale dopóki nie żyjemy z tego Boskiego poziomu, potrzebujemy takich narzędzi do naszego przetrwania i komfortowego życia.
Im bardziej jednak jesteśmy wolni od podatności na wszelkie zło i cierpienie od innych, tym mniej tego potrzebujemy, a tym bardziej możemy się zatopić w Boskim przebaczeniu.
Jak się przejawia zblokowanie
Potrzeba obwiniania i karania innych, mściwość, pamiętliwość. Silne i długotrwałe, negatywne emocje która podtrzymujemy do innych (lub siebie!), nie potrafiąc przebaczyć i odpuścić, często dosłownie zżerają nas od środka, co na pewnych etapach przejawia się nawet fizycznie np. jako rak.
Problemy z przebaczenie innym z reguły są odbiciem problemów z odpuszczeniem samemu sobie, świadczą o silnym niepogodzeniu ze sobą, z brakiem miłości do siebie. Osoba pełna miłości nie jest w stanie długotrwale podtrzymywać pretensji i żalu do innych.
Typowe wzorce blokujące cechę
Wzorzec: Poczucie, że jak komuś odpuszczę to „mu się upiecze”. Czując skrzywdzenie i brak sprawiedliwości chcemy się upewnić, że dana osoba doświadczy „odpowiednich” konsekwencji. Żal czy złość mają nas popychać do tego, abyśmy zadbali o to, żeby np. ta osoba nas popamiętała czy żeby wszystko nie rozeszło się po kościach, zanim się odpłacimy.
Jak pracować: Uświadamiać sobie swoje własne intencje, podatności czy prowokacje w sytuacjach o które mamy żal. Zauważyć, że z takimi intencjami to nawet gdyby ta osoba tego nie zrobiła, to zrobiłby to prędzej czy później ktoś inny. Uświadomić sobie, że podtrzymując negatywne emocje płacimy za to wysoką cenę i to my z tego powodu tak naprawdę cierpimy najbardziej, a nie nasz „winowajca”.
***
Wzorzec: Podtrzymywanie poczucia skrzywdzenia dla własnych, egoistycznych korzyści np. wymuszenie poczucia winy i przeprosin czy zadośćuczynienia, robienie z siebie ofiary żeby inni się nad nami litowali czy potrzeba uwypuklenia, wzmocnienia cudzej winy w oczach innych.
Jak pracować: Zauważyć z czego wypływają nasze motywacje i jakie niesie ze sobą to konsekwencje dla nas. Poddać się miłości i odpuszczeniu, zaufać że to przyniesie nam znacznie więcej korzyści niż szantaż emocjonalny i manipulacje.
***
Wzorzec: Potrzeba uznania naszych krzywd. Dopóki nie przekroczymy tego wzorca to nie ma co się zmuszać do przebaczania na siłę, ponieważ tylko się zmęczymy. Wzorzec występuje najczęściej u osób, których krzywdy były bagatelizowane lub nawet traktowane jako coś, co się nie wydarzyło (wmawiano np. przewrażliwienie czy skłonność do przesady).
Mając ten wzorzec, nawet gdy świadomie chcemy przebaczyć i odpuścić, bo jesteśmy np. już zmęczeni tym wszystkim – jakaś część nas nie chce tego zrobić do końca – właśnie ta, która szuka uznania swoich zranień.
Jak pracować: Pozwolić sobie na świadome przeżycie negatywnych emocji – złości, żalu czy nienawiści. Nauka akceptacji tego co było i tego co jest teraz. Stopniowe odpuszczanie i zastępowanie negatywnych emocji uczuciami wyższymi.
Przykłady afirmacji
- „Opłaca mi się przebaczać”
- „Przebaczam / mogę przebaczyć…” – tu wpisujemy konkretną osobę, której chcemy przebaczyć.
- „Przebaczenie jest dla mnie proste i łatwe”
- „Przebaczenie jest dla mnie naturalne”