Opis
Boska hojność to stan otwartości na spontaniczne dzielenie się z innymi swoim bogactwem (nie tylko materialnym), a także przyjmowanie go od innych. O hojności nie świadczy ilość rozdanych pieniędzy, szczególnie jeśli jest to efekt interesowności ego (np. żeby zyskać uznanie innych). Hojność jest bezinteresowna i nieoceniająca, a więc nie wiąże się z oczekiwaniem na osobiste korzyści albo ocenianiem tego czy ktoś sobie „zasłużył” na nasze dary. Ona wypływa z serca, które odczuciowo zawsze „wie” gdzie, komu i co warto podarować.
Prawdziwa hojność wyrasta ze świadomości dostatku i nadmiaru, bez tego jest to jedynie rozrzutność, poświęcanie siebie czy inne misjonarstwo. Mając świadomość, że tego czym się dzielimy jest i będzie wystarczająco dużo dla nas, mamy przestrzeń aby dzielić bez uczucia utraty czy oczekiwania wymiernych korzyści.
Może to być dość kontrowersyjna opinia, ale według mnie nie ma czegoś takiego jak bezinteresowne dzielenie się tym, czego nie mamy w dostatku. Ludzie, którzy odejmują sobie od ust dla innych, zawsze mają jakieś oczekiwania z tym związane, niekoniecznie w stosunku do obdarowywanej osoby. Najczęściej jest to oczekiwanie na bycie lepiej postrzeganym przez Boga czy ludzi, próba odkupienia swoich win lub potrzeba poczucia się lepiej ze sobą (sztuczne dowartościowanie zamiast świadomości swojej prawdziwej wartości). Nawet jeśli jest to efekt wiary w konkretną ideologię czy walki z rzeczywistością to zawsze ma to korzenie we własnej karmie i chęci osiągnięcia konkretnego celu dla siebie.
Hojność oparta na świadomości dostatku realnie jest najbardziej szlachetna i wartościowa, ponieważ w ten sposób przekazujemy dobre wzorce innym ludziom i wzmacniamy dobrobyt w naszym otoczeniu. Dzieląc się z poziomu braku, wzmacniamy wzorce biedoty i niemocy. Dlatego zdrowa kolejność to zawsze najpierw danie sobie, a dopiero potem wszystkim innym.
Urzeczywistniona hojność to jednak nie tylko dzielenie się, ale w takim samym stopniu przyjmowanie od innych, którzy chcą się dzielić z nami swoim własnym nadmiarem. Otwierając swoje serce na hojność, otwieramy się bowiem na obustronny przepływ, niekoniecznie między tymi samymi osobami. Po prostu kiedy każdy daje od siebie tyle, ile chce i potrafi, a w całym bogactwie wszechświata dla każdego starczy wszystkiego co realnie wartościowe.
Jak się przejawia zblokowanie
Skąpstwo, egoizm w dzieleniu się i przyjmowaniu, zamknięcie na przyjmowanie od innych. W innych przypadkach – nadmierne obdarowywanie innych, kosztem siebie lub z różnych, niezdrowych pobudek.
Typowe wzorce blokujące cechę
Wzorzec: Poczucie braku, blokady na bogactwo i dostatek
Jak pracować: Przepracować temat bogactwa (temat szerzej opisany dla cechy bogactwo)
***
Wzorzec: Przekonanie, że nie zasługujemy na to, aby być obdarowywanymi przez innych lub inni nie zasługują na obdarowywanie przez nas.
Jak pracować: Przepracować samoocenę i poczucie zasługiwania, zauważyć że dzielenie się z innymi to spontaniczny proces z poziomu serca, bez oceniania ludzi i tego czy ktoś na coś zasługuje czy też nie. Ani my, ani inni nie muszą sobie na nic zasłużyć – wystarczy wzajemna otwartość.
***
Wzorzec: Przekonanie, że przyjmowanie wiąże się z zobowiązaniami czy długami do spłacenia. Prowadzi to do zamknięcia na hojność od innych, ponieważ jesteśmy przekonani, że będą oni od nas oczekiwać „wyrównania” za to czym nas obdarzyli.
Jak pracować: Poczuć się w porządku i niewinnie przyjmując nawet bardzo dużo od ludzi. Zauważyć, że o ile nie są postawione jakieś warunki PRZED przyjęciem danego daru to nie jesteśmy zobowiązani do żadnego odwdzięczania się (co nie zmienia faktu, że możemy to zrobić jeśli mamy ochotę i jest na to przestrzeń).
Warto też mieć na uwadze, że przedstawianie oczekiwań już po tym jak coś przyjmiemy i nie można tego już zwrócić albo będzie to dla nas problematyczne, jest zwykłą manipulacją i nie musimy się jej poddawać. Jeśli w momencie przyjmowania mamy jakiekolwiek wątpliwości co do zamiarów czy oczekiwań drugiej osoby, warto wprost wypytać z czym się wiąże przyjęcie podarunku. Mamy wtedy sprawę jasną i nie ma wtedy już przestrzeni na manipulacje.
Przykłady afirmacji
- „Świat jest wobec mnie hojny, ludzie są wobec mnie hojni”
- „Mogę sobie pozwolić na bycie hojnym”
- „Świat mnie obdarza na każdym kroku”
- „Inni ludzie chętnie dzielą się ze mną swoim nadmiarem”
- „Zasługuje na to, aby być obdarzanym”
